Bero Beyer is filmproducent en was onder andere directeur van het International Filmfestival Rotterdam (IFFR) en het Filmfonds. Hij is dol op natuurfilms: “Ze openen spreekwoordelijke ramen, verruimen het uitzicht en soms, heel soms openen ze je hart”. Hij let in het beoordelingsproces vooral op het vermogen van de filmmakers om door narratief, vormgeving en gebruik van cinematografische middelen de film te laten uitstijgen boven hun onderwerp. Zijn lievelingsfilm is Koyaanisqatsi van Godfrey Reggio (met de hypnotiserende muziek van Phillip Glass). Zijn hoogtepunt van 10 jaar WFFR? “Lid zijn van de jury! En daarmee ruim aandacht te kunnen nemen voor het kijken van een flink deel van het programma.”
Arjan Dwarshuis is vogelaar, natuurbeschermer, schrijver en motivational speaker. Natuurfilms laten volgens hem als geen ander de schoonheid, complexiteit en waarde van de natuur zien. Daardoor voelen mensen de noodzaak om de natuur te behouden en beschermen. Hij gaat in het beoordelingsproces vooral letten op de storytelling, in hoeverre je als kijker wordt meegenomen in het verhaal en of de film stof geeft tot nadenken. Ook vindt hij de natuurbeschermingscomponent belangrijk. Arjans hoogtepunt van 10 jaar WFFR is de première van zijn docu Arjan’s Big Year in 2017 en zijn lievelingsfilm is Silence of the Tides.
Aniek Moonen is voorvechter van klimaatrechtvaardigheid en voormalig voorzitter van de Jonge Klimaatbeweging. “Het lijkt soms alsof we onze liefde voor de natuur zijn verloren, maar via natuurfilms- en documentaires vinden we die snel weer terug. Ze herinneren ons aan alle pracht en praal in de wereld om ons heen, maar ook aan de urgentie om dat alles te beschermen. In het oog, in het hart.” Ze gaat als jury op zoek naar films die weten te raken, net zoals haar eigen lievelingsfilm The Biggest Little Farm. Haar hoogtepunt van 10 jaar WFFR? De bijzondere verantwoordelijkheid om de inzendingen van dit jaar allemaal te bekijken en te beoordelen!
Filmmaker Kees van Kempen won al twee keer een Flamingo Award op WFFR, in 2022 nog voor beste film met zijn Wolf. Als jurylid let Kees – naast natuurlijk de schoonheid van de beelden – op of alles inhoudelijk wel klopt. Ook wil hij dat de opnames technisch goed zijn: wil hij niet afgeleid worden door ‘foutjes’. “Als natuurfilmmaker heb ik uiteraard de neiging om met makersogen naar een film te kijken. Maar soms is er een film waarbij ik dat helemaal vergeet, dan ga ik helemaal op in de beelden of het verhaal. Dat zijn de beste films.” Zijn lievelingsfilm is The Ancient Woods en zijn persoonlijke hoogtepunt van 10 jaar WFFR is dat zijn film De Terugkeer Van De IJsvogel in 2015 de openingsfilm mocht zijn van de allereerste editie van het festival.
Wat boswachter Marieke zo geweldig vindt aan natuurfilms? “Ze laten je de wereld ontdekken, van verre landschappen tot natuur om de hoek”. Als jury let ze er vooral op of de film feitelijk klopt en recht doet aan de (dier)soorten. Ook ziet ze graag dat een film slaagt je te laten voelen dat we verbonden zijn met al het fantastische leven om ons heen en dat die natuur ons thuis is waar we zuinig op moeten zijn. Marieke vindt vind het geweldig dat WFFR nu al 10 jaar een podium biedt aan natuurfilms en is vereerd deel uit de maken van de jury tijdens deze jublieumeditie!
